مثلِ گذشته ی فرهادی و ایوانفِ کوهستانی .
( نگاهی به نمایش میز نوشته و کار بهار کاتوزی )
" آریان رضائی"
: میز کار خوبی است.
آن چیزی که میز را به صفتِ "خوب" متصل می کند بافتی سرشار از ساده گی است. ساده گی در هر دورانی زیبا و تاثیرگذار بوده و خواهد بود.
مخاطب را همیشه باید با یک چالش روبرو کرد چون همین چالش است که به رابطه (
ارتباط ) جان می بخشد. این چالش گاه فکری است، گاه حسی و گاهی هر دوی این
ها توامان با هم،که البته این به ندرت اتفاق می افتد. که ما اندیشه و
احساسِ مان همزمان درگیر یک موقعیت شود آنموقع می شود گفت کار عالیست .
تنها "خوب" کفایت نمی کند مثل گذشته ی فرهادی و مثل ایوانفِ کوهستانی یا
آثار یاسمینا رضا و اینگمار برگمن از نمونه های خارجی که نفس را در سینه
حبس می کنند و میل به دوباره دیدنشان رهایتان نمی کند.
میز ارزش دیدن
دارد. این ساده گی ما را به سمت خودش می کشاند و تا پایان با خود همراه می
کند بگذارید "یک دستی" را هم به ساده گی اش اضافه کنم. چیزی در این نمایش
بیرون نمی زند شعاری نابجا و حکمی یک طرفه صادر نمی شود. صحنه ای که من
فقیرانه توصیف می کنم چنان به صحنه ی زنده گیِ مان نزدیک است که ما آن را
می توانیم ساعت ها تماشا کنیم و تکرارها ما را اذیت نکند.
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت